Tuğla mezarlarda gömünün basit şekilde yapıldığını anlatan Taştemür, şunları anlattı: “Diğeri ise taş örgüyle yapılan bir mezar tipolojisi. Mezarların Orta Bizans’ın son dönemine ait olduğunu ise şuradan anlıyoruz. Zeminin yaklaşık yarım metre üzerindeki bir dolgudan bunlar çıkıyor. Yani kilise zemininin yaklaşık yarım metre üzerindeki dolgudan. Büyük ihtimalle kiliselerin önemini yitirdikleri bir periyot içerisinde bunlar gömülmüş. Mezarların çoğunluğunun çocuk ve bebeklere ait olmasıyla ilgili çalışmalar sürüyor. İlerleyen periyotlarda bunların ölüm nedenleri, kaç yaşlarında öldükleri ve buraya neden gömüldüklerine ilişkin daha önemli bilgilere ulaşacağız. Ancak bu yıl enteresan bir şekilde yoğun bir mezar ve gömüyle birlikte kuzey nefinin olduğu yerde bunlarla karşılaşmaya başladık. Tıpkı Niğde’deki Konstantin ve Helena kiliselerinde olduğu gibi burada da büyük ihtimalle kiliselerin çevresinde çok sayıda mezarla karşılaşacağız gibi gözüküyor.” Kazılarda kolye uçları ve cam bileziklerin bulunduğunu anımsatan Taştemür, mezarların da Hz. İsa’nın doğudan gelip bütün ölüleri dirilteceği felsefesine uygun bir şekilde doğu batı şeklinde uzandığını kaydetti.
