Bu operasyonun tüm ihtimalleri söylendi bize, ilk başta ne düşüneceğimi, ne yapacağımı bilemedim. Hemen kötü ihtimaller, korkular yüklendi bedenime ve beynime. Moralimi yüksek tutmam gerektiğini söylediler.”Gittiğimiz başka bir doktor operasyonu şu an yapamayacağını, Ayel’in kalbinde bir sıkıntı olduğunu ve artık yakın takip yapması gerektiğini, bebeklerin risk taşıdığını söyledi. Günlerce uyumadan karnımdaki hareketleri takip ettim, hareket olmadığında ‘acaba bir sorun mu var’ diye doktorlarımıza yazıyordum. Bebeklerimin yaşama tutunması için sıvıları dengede tutmak adına müthiş sıkı bir diyet uyguladım, doktorum böyle yapmamı istedi. Resmen bir parça makarna yemek için yalvarıyordum.”Hastanede bir konseye katıldık ve bebeğin kalbinde gidişatın ne olacağına baktı doktorlar. Ayel’in doğum sonrası operasyon geçirmesi gerektiğini söylediler ve daha pozitif bir sonuçla ayrıldık hastaneden.Kendime ‘her şey güzel olacak Yasemin’ diye tekrarlıyordum, çok inanıyordum buna. 20 Ocak gecesi feci bir sancı başladı, apar topar hastaneye gittik. İki gün boyunca birkaç işlem için ağrı kesicilerle doğumu bekledim. 22 Ocak sabahı iki bebeğimin de ağlama sesiyle hayatım bambaşka bir anlam kazandı.
