İsmailağa Cemaati, tarihinde bir ilke imza atarak, televizyon, gazete ve internet sitelerinde görev yapan, yazı yazıp, programlara çıkan 20 gazeteci ile “medya buluşması” gerçekleştirmişti. Söz konusu buluşmaya iştirak eden isimlerden biri olan Yeni Şafak gazetesi yazarı Ersin Çelik, basın toplantısından detayları köşesine taşıdı. “Hocalıkla, dervişlikle, müritlikle asla yan yana gelmeyecek, tekkenin, dergâhın eşiğinden giremeyecek sözler duyuyor ve okuyoruz. Her yapıda ayrışma olur. Yeni yollar çizilir. Zamanla suhulet olur. Edilen kötü sözlerin, ağır lafların, aşağılamaların, fiziki kusurları dile dolamaların muhatabından çok ihvanda hasarı kalır. Beni asıl, sosyal medya üzerinden virüs gibi yayılan bu nefret dili ürkütüyor” diyen Çelik, özetle şunları kaydetti: “İsmailağa Camii’nde cemaatin hocaları ile yaptığımız söyleşi ve yapılan açıklamalar ses getirdi. Gazetecilerin İsmailağa’ya davet edilmesi başlı başına haberdi zaten. Geçtiğimiz perşembe günkü yazıda, basın toplantısından detayları bugün yazacağımı ve bu arada İsmailağa’ya davet edilen meslektaşlarımın yazılarının da ilgiyle takip edilmesi gerektiğini belirtmiştim. (…) Salih Topçu, Abdullah Kılıç ve Muhammed Fatih Ustaosmanoğlu hocaların açıklamalarından dört hususu özellikle not almıştım; medrese-tekke geleneğinin devamı, ticaret ile ilişkileri, devlette yer alıp almamaları ve İsmailağa ile özdeşleşen kıyafet meselesi…
ÖNE ÇIKAN VİDEO Aktaracaklarım kapalı yapılar olarak bilinen cemaatler cephesinden şeffaflık örnekleri aynı zamanda. TEKKE TARAFI DEVAM EDİYOR İsmailağa her ne kadar “cemaat” olarak anılsa da tekke tarafı devam ettirilmiş. Hizmetlerini, medrese eğitimleri dâhil kanunlar gereği, bir dernek ya da vakfın bünyesinde sürdürmüşler. Başta İstanbul olmak üzere, Anadolu ve yurt dışında çok sayıda medreseleri varmış ve buraların bir kısmında, “uzmanlaşma” eğitimleri de veriliyormuş. Abdullah Kılıç hoca İsmailağa’daki eğitim sistemi ve talebelerin geçtiği süreçleri şöyle anlattı: “Buralarda, Diyanet İşleri Başkanlığı’nın resmi kurslarında Kur’an-ı anlamaya, Arapça gramer ve diğer ilimlerle alakalı ne okutuluyorsa aynı şeyler okutuluyor. Medreselerden icazet alan talebelere İsmailağa’nın merkezinde sınav açıyoruz. Kazananlar ‘tekâmül medresemizde’ 2 yıl eğitim alıyorlar. Sonra da ihtiyaca binaen, yurt içinde ve yurt dışında; kimi ilim okutmak kimi de medresenin başına veya ikinci hoca olarak gönderiliyor. Tekâmül (olgunlaşma-gelişim) medresesinde ilmi anlamda gelişmeye çok daha elverişli olan kardeşlerimizi de seçiyor, ihtisas sahibi yapıyoruz.” “TİCARETHANE DEĞİLİZ, AKARIMIZ YOK” Tekke ve zaviyelerin 1925’te kapatılmasından sonra tarikatlar yok olmadı. Baskı ve zulümlere rağmen irşad faaliyetlerini, dernekleşme ve vakıflaşma gibi dolaylı yöntemlerle sürdürdüler. Ancak günümüzde cemaatlerin ekonomik yönleri ve ticari faaliyetleri hep tartışma konusu oldu. İsmailağa Cemaati hocaları, ticaretten uzak durarak bugünlere geldiklerini özellikle vurguladılar. Türkiye’deki en geniş ihvana mensup bir cemaat, hizmetlerini hangi mali güçle sürdürüyor peki? İsmailağa’nın merhum şeyhi Mahmud Efendi’nin yıllardır çok dikkatli davrandığını ve “Biz bir tekkeyiz, ticarethane değiliz. İnsanlar bize yardım edecektir, bu iş böyle yürüyecektir” dediğini aktaran hocalar şu detayları da verdiler: “İsmailağa Vakfı’nın bir hanı, hamamı, ticari bir işletmesi yok. Herhangi bir akarı yoktur. Yayınevimiz var. Yayınevimiz de birçok kitabı öğrencilere ücretsiz vermek zorunda. İnsanlar, zekât ve sadakalarını vermiştir, biz de bağışları gerektiği gibi kullanarak hizmetleri bugüne getirdik. Mali ve siyasi anlamda hiçbir bagajımız yoktur. Son derece açık, net ve şeffaf bir yapımız vardır. Biz bir tekkeyiz, ticarethane değiliz. Siyaseten hiçbir menfaatimiz yok.” “DEVLETTE DEĞİL SAHADA, KAHVEDE, MEYHANEDE ÖRGÜTLENİYORUZ” FETÖ’nün cemaat kisvesi altında devlet içinde devlet kurması ve darbe yapmaya kalkışmasının sonuçlarını uzun yıllar tartışacağız. İsmailağa hocaları, kurumsal olarak böylesi bir tartışmadan beri olduklarını özellikle vurguladılar: “İsmailağa Cemaati bugüne kadar devletin içinde, Diyanet dâhil olmak üzere böyle bir yapılanma sürecine girmedi. Bizim Adalet Bakanlığı, Sağlık Bakanlığı içinde örgütlenmemiz yok. Bizim örgütlenmemiz sahada, kahvede, bakkalda, manavda hatta ve hatta meyhanelere dahi hocalarımız gider. Giderler ‘beş dakika bizi dinleyin’ derler.” “BU KIYAFETLE DEVLETE SIZMAYIZ” Bir de kıyafet meselesi var. İsmailağa sarık, cübbe ve şalvardan oluşan kisve ile özdeşleşen ve zaman zaman “temsil” sorunları da yaşayan bir cemaat. Sünnete uygun kıyafetleri, 28 Şubat sürecinde ise devlete meydan okuma olarak yorumlanıyordu. Salih Topçu Hoca, bu hususta bu zamana dek yapılmamış esaslı bir yorumda bulundu: “Bizim bu kıyafetimiz bir meydan okuma değil. Topluma karışıp kendimizi kamufle etmek istemiyoruz. Bizim bu kıyafetimiz kendimizi ortaya koymaktır. İfşa ederek eğitim faaliyetlerimizi bizim yaptığımız hem görünsün hem de zihin gerimizde bir art niyetimiz yok görünsün diye. Biz bu kıyafeti şart koşuyoruz. ‘Böylece devlete sızmayız’ mesajını herkesin görebileceği şekilde veriyoruz.” İsmailağa Camii’ndeki tarihi görüşmeden önemseyerek aktaracaklarım bunlar. Lakin devam eden tartışmalar ve hak iddiaları sevimsiz bir hal alıyor. Bana da bir sürü tehdit ve hakaret mesajları geldi. Cevap vermeyeceğim elbette. Ancak hocalıkla, dervişlikle, müritlikle asla yan yana gelmeyecek, tekkenin, dergâhın eşiğinden giremeyecek sözler duyuyor ve okuyoruz. Her yapıda ayrışma olur. Yeni yollar çizilir. Zamanla suhulet olur. Edilen kötü sözlerin, ağır lafların, aşağılamaların, fiziki kusurları dile dolamaların muhatabından çok ihvanda hasarı kalır. Beni asıl, sosyal medya üzerinden virüs gibi yayılan bu nefret dili ürkütüyor.”
