25.01.2024 11:04Son Güncelleme: 25.01.2024 11:04 Uzun soluklu bir yol yürüyeceği beklenen dizinin erken vedası ise diğer taraftan sevenlerini üzdü. Dilek Taşı 20. Bölümüyle ekrana veda etse de yankıları sosyal medyada devam etti. ‘Küskünler’ ve ‘mutlu sonu’ beğenenler arasında yaşanan diyaloglar ise hayli ilginçti.Başrollerini Salih Bademci, Hazal Subaşı ve Ozan Dolunay’ın paylaştığı, Elif Doğan, Perihan Savaş, Özge Özberk, Teoman Kumbaracıbaşı, Çiçek Dilligil, Engin Yüksel, Afra Karagöz, Lena Naz Kalaycı ve Ömer Toprak Yılmaza’nın oluşturduğu kadronun her birinin geçmişe dönerek hesaplaştığı bölüm tüm bölüm senaryolarına göndermelerle doluydu.Rona Köşkü’nün acı dolu geçmişine şahitliğiyle ömür geçiren, çektiği ıstırap ile yaşama ve yaşatılanlara daha fazla dayanamayan köşkümüzün küçük beyi, Aras’ın ölümüyle alt üst olan dengeler bir daha hiç olmayacağı kadar makûs geçmişlerine rağmen belki de düzene girdi.Macide mahallenin dedikoducu, kumkuma teyzesi haleti ruhiyesiyle Sevda’yı kendi tarafına çekmeyi başardı. Sevda içinde biriktirdiği kin ve insancıl tarafının yansıması yüzünde, Macide ile iş birliği halinde yeni planlarına kaldığı yerden devam etti.Malum, yıllar sonra ortaya çıkan ana kişisi Fatma’ysa yaşadıklarının, yaşatılanların bedelini almak üzere başkaca planlarla hayata devam etti. Bedel ödetmeyi kalbine yerleştiren ana Fatma, sözde ‘kızının geleceğini düşündüğünden’ bunları yaptı. Köşk umurunda değilmiş gibi hareket etse de ana Fatma’nın bu girişimleri aile içerisinde kapışmalara meydan verecek cinsten oldu.Canım Mustafa ise …sen onca kahır, elem, keder, çek gel ondan sonra Rona Köşkü’ne ‘eş durumundan ortak ol’ ballısından bir kıvamda son ile karşımıza çıktı.Mustafa’ya dizinin ilk bölümünde çizilen karakterden çok uzakta 20. haftada ‘insan oğlu bu çiğ süt emmişiz, değişiyor işte’ diyeceğimiz bir adama dönüşerek veda etmesiyse, yine sosyal medyayı hallendirmedi desem yalan olur. Zira canım Mustafa 80’lerdeki öyküsüne, 2024 dijital çağından bol bol feminist bedduası aldı vallahi,Dizinin başından beri karakteristik tüm özelliklerini sonuna kadar üzerinde taşıyan esas kızımız Figen ise aynı istikrarla final yaptı.Benim her bölümde bayıla bayıla, gözünün ucundaki yaşını sevdiğim Figen’inin gülüşünü görmek doğrusu pek hoşuma gitti.’Şu kızçenin de yüzü gülmesin mi anacım’, diyerek rahmetli babaannem gibi dizime bir el vurup, bu kez de kendi gözümün ucundaki yaşı sevmem de dizinin bana yaşattığı ironi olsa gerek.Efenim zatı muhterem, ‘çileli hayatın hep mi biz darbesini yiyeceğiz ulen’ diyen, sonunda turnayı gözünden seven esas oğlumuz Mustafa, elinde çiçeği, haza beyefendi, iki dirhem bir çekirdek ve dahi jlet gibi, ‘hayırlı iş için’, Figen kızımızın ailenin kapısında soluğu aldı.‘ E.. Dünya bak, Unuttu gitti, ilaç parasını bulamadığı, kan, ter içinde ölen karısını, dedim mi? Elbette söylemeyi dilden bırakmadım, bende söylendim, nitekim ’.Neyse efendim, ölen öldüğü ile kaldı, devran dönmeye kaldığı yerden devam etti. Bizim Mustafa ile Figen, ‘Allah’ın emri, Peygamberin kavli ile’ finalde erdi muratlarına, biz çıkalım kerevitlerine…Hasılı sevgili okuyucu, benimde pek hoşuma giden, sevdiğim dizi Dilek Taşı hoş sahnelerle ile tam da o nostaljik hikayesine yakışır bir ‘MUTLU SON’ ile final yaptı. Keşke yapmasaydı…
