Everest Dağı’nın zirvesine yakın bir Şerpa liderliğindeki ekip, dünyanın en yüksek kampının, yıllar sürecek bir temizlik gerektiren çöplerle dolu olduğunu belirtiyor.
Bu yılki tırmanış sezonunda Nepal hükümeti tarafından tahsis edilen askerler ve Nepal’in dağlık kesiminde, özellikle Himalayalar’da yaşayan halk olan Şerpalar, Everest’ten 11 ton çöp, dört ceset ve bir iskelet çıkardı. Ang Babu isimli bir Şerpa, dağcıların son kampı olan South Col’da hala 40-50 ton çöp olabileceğini ve bu çöplerin eski çadırlar, gıda ambalajları, gaz kartuşları, oksijen şişeleri, çadır parçaları ve ip gibi malzemelerden oluştuğunu belirtti.
Son yıllarda, dağcıların çöplerini toplamaları yönündeki hükümet uygulamaları ve dağcılar arasında çevre konusunda artan farkındalık, geride bırakılan çöp miktarını önemli ölçüde azalttı. Ancak daha önceki yıllarda durum böyle değildi.
Ang Babu, “Çöplerin çoğu eski keşif gezilerinden kalma” ifadelerini kullandı. Ekipteki Şerpalar yüksek rakımlı bölgelerden çöp ve ceset toplarken, askerler daha elverişli hava koşullarının olduğu popüler bahar tırmanış sezonunda haftalarca daha düşük rakımlarda ve ana kamp alanında çalıştılar.
Ang Babu, South Col bölgesindeki çalışmaları için hava koşullarının büyük bir zorluk oluşturduğunu söyledi. Kamp seviyesinde oksijen seviyeleri normalin üçte biri kadar düşük, rüzgarlar aniden kar fırtınalarına dönüşebiliyor ve sıcaklıklar çok hızlı bir şekilde düşebiliyor.
“Çöpleri toplamak için iyi hava koşullarını beklemek zorunda kaldık. Böylelikle güneş bazı buzları eritti. Ancak bu yükseklikte ve bu koşullarda uzun süre de beklemek mümkün değil” dedi. “Çok düşük oksijen seviyesiyle uzun süre dayanmak zor” diye ekledi.
Çıkarılan 11 ton çöpten üç tonu Everest’in üssüne yakın köylere götürüldü; kalan sekiz ton ise hamallar ve öküzler tarafından taşındıktan sonra kamyonlarla Katmandu’ya götürüldü. Burada, geri dönüştürülebilir atıkları yöneten Agni Ventures tarafından işletilen bir tesis tarafından geri dönüşüm için ayrıştırıldı.
Tesisten Sushil Khadga, “Elimize ulaşan en eski atık 1957 yılına ait. Bunlar meşale ışıkları için kullanılan, şarj edilebilir pillerdi,” ifadelerini kullandı.
“Yüksek irtifada yaşam çok zor ve oksijen çok az. Bu yüzden dağcılar ve yardımcıları öncelikle kendilerini kurtarmaya odaklanıyor.”
