Özgün, “Bazı şeyler demleniyor, dışarıdan kendini görmek zaman alıyor. Vicdan sahibi bir insanım, eşimi çok seviyorum. Öyle bir durumla karşılaşınca insan ister istemez ‘Niye ben?’ diye soruyor. Ben de onu sormuştum sonra kendimden çok utandım” itirafında bulunmuş ve şöyle devam etmişti: Sanki insan şey gibi düşünüyor; ‘Ben günah mı işledim, hata mı yaptım ki?’ Sonra tevekkül giriyor. ‘Toparlanacağız, kabul edeceğiz bu durumu, ya da savrulacağız’ dedim. Her iki taraf olarak ailelerimiz açısından çok şanslıydık, toparlanıp, ‘Ne yapmamız gerekiyor şimdi?’ dedik ve yola koyulduk. Sevgi bizim toparlayıcı duygumuz oldu.
