Akşam yazarı Murat Özer, Türkiye’nin bölgesel tehditlerle mücadele sürecini ele aldı. PKK’nın ABD ve Batı desteğiyle bölgedeki etkinliğini artırdığını ifade eden Özer, Türkiye’nin bağımsız savunma sanayi geliştirme hamlelerinin Batı’da rahatsızlık oluşturduğunu vurguladı. Özer, Türkiye’nin bu tehditlere karşı mücadeleden vazgeçmeyeceğini belirttiği yazısında şunları kaydetti: “Terörün temsilcilerinin himmetiyle sahip oldukları kürsülerden yağlı urgan fırlatan muhalefet gerçeği göremese de Türkiye büyük bir savaşın eşiğinde. Bölgemizde sadece ABD’nin değil, tüm Batı blokunun desteklediği, “İsrail’e kalıcı bir müttefik inşa etme projesinde” sona gelindi. Türkiye’yi zayıflatmak için düşmanlarımızın sınırsız desteğiyle 40 yıldır bize karşı savaşan PKK’ya ABD artık bir devlet hediye etmek üzere. Örgütün ABD’nin gölgesinde Suriye topraklarını işgal ederek ilan edeceği bu Teröristan’ı Batılı ülkeler tanıma yarışına gireceklerdir. Üstelik ABD’nin silaha boğduğu PKK’ya bu cesareti sadece efendileri değil, birkaç koltuk uğruna yaptığı seçim ittifaklarıyla muhalefetin neredeyse tüm bileşenleri de verdi. Kısmi seçim zaferlerini PKK marşlarıyla kutlayanlar ise bugün Devlet Bahçeli’nin “sahici çözüm restine” Onuncu Yıl Marşı’yla cevap veriyor. İşte bu tam anlamıyla “ikiyüzlülük” ve aymazlık. Sayın Bahçeli’nin “madem barış istiyor, silahlar sussun diyorsunuz, o halde PKK’nın kurucusu gelsin ve örgütü lağvettim, silahlarınızı bırakın diye çağrıda bulunsun” restini yaklaşan fırtına öncesi “son ikaz” olarak görmek gerekir. Öcalan’ın örgüt ya da DEM üzerinde bir otoritesi kalmış mıdır, bilmiyoruz. Lakin dört yıldır her gün “tecrit kalksın, barış olsun” diye eylem yapan mensupları için bu çağrı bir samimiyet testi. Adeta kutsiyet atfettikleri, yakalandığında kendilerini ateşe verecek kadar bağlı oldukları liderlerinin çağrısı nasıl karşılık bulur? 75 yıllık ömrünün üçte birini cezaevinde geçiren teröristbaşının ABD’nin kucağındaki örgüte “silah bırakın” çağrısında bulunmasının çok büyük bir etkisinin olmayacağını en iyi Bahçeli biliyor olmalı. Ancak DEM partiye oy veren yaklaşık 6 milyon seçmen için durum farklı. Örgütün ipini elinde tutan ABD-İsrail, TUSAŞ saldırısında olduğu gibi bir cevap verse de böylesi bir çağrı milyonlarca insan üzerinde bir kırılma etkisi yaşatacaktır. Teröristan’ı yok etmek üzere büyük bir savaşa girecek olan Türkiye için gerekli olan da işte bu “kırılma”. ABD’nin 1991’deki Körfez Savaşı’yla başlattığı sınırımızda “İsrail’le müttefik, Türkiye’ye kalıcı düşman bölge” oluşturma projesi, Irak’ın işgalini engelleme imkânımız olmadığı için 2003’te “kontrolsüz alan”a; Suriye’de yaşanan katliama “geç müdahale” ettiğimiz için ise bugün “Teröristan”a dönüşmek üzere. Türkiye için artık kaybedecek vakit yok. Tüm varlığını “İsrail’e karşı durmak” üzerine tanımlayan, yüz binlerce vatandaşını bu gerekçeyle katleden Esat rejimi ülkesinde operasyon yapan İsrail’e tek bir kurşun dahi sıkmadı. Direniş ekseni iddiasının içi boş bir palavra olduğu tescillendi. Böylesi yok hükmündeki bir rejimden Suriye topraklarında kurulacak terör devletine karşı Türkiye ile iş birliği yapmasını beklemek ise en hafif tabiriyle safdillik. Kurulduğu günden bu yana rejimini Türkiye düşmanlığı üzerine bina eden, hâlâ Hatay’ı “Türk işgali altındaki toprağı” gibi gösteren ilkel Baas rejimi bırakın ülkesinin kuzeyini, Şam’ı dahi koruyacak güçte değil. Üstelik böyle bir niyeti de yok. Gerçekte Rusya ve İran’ın da Suriye topraklarındaki emelleri ABD’den farklı değil. Türkiye böylesi bir kuşatmadan ancak “yarma harekâtıyla” çıkabilir. Devlet de bunu aylardır her dilde anlatıyor. Devasa bir tanka, bir sineğin çaresiz saldırısına benzeyen TUSAŞ’taki intihar eylemi devletin verdiği bu “fırtına mesajını” örgütün aldığını gösteriyor. Ya milli birlik çağrısının muhatabı muhalefet? Ne yazık ki ip atlamakla meşgul.”
