İRAN’DA ÖNEMLİ ROL OYNADI İran İslam Cumhuriyeti: İran’da 1979 İslam Devrimi sonrası, Vekâleti-i Fakih teorisi, anayasal bir çerçeveye oturtularak ülkenin yönetiminde temel bir rol oynamaya başladı. Bu yapı içinde, en yüksek otorite olan “Rehber” (lider), ülkenin hem dini hem de siyasi lideridir. Eleştiriler ve Tartışmalar: Vekâleti-i Fakih kavramı, bazı çevrelerde tartışma konusu olmuştur. Eleştirmenler, bu sistemin otoriter ve demokratik olmayan yönlerini vurgularken, destekçileri ise İslamî değerlerin korunması ve adaletin sağlanması için gerekli olduğunu savunurlar. Vekâleti-i Fakih, Şii İslam’da fakihlerin dini ve siyasi otoriteyi ellerinde bulundurduğu bir yönetim anlayışını ifade eder. Bu kavram, özellikle İran İslam Cumhuriyeti’nde belirgin bir şekilde uygulanmakta olup, İslam hukukunun ve şeriatın en üst düzeyde rehberlik ettiği bir devlet yapısını öngörür. Bu sistem, hem dini hem de dünyevi otoritenin birleştiği bir yapı sunar ve İslamî değerlerin toplumsal hayatta belirleyici olmasını amaçlar.
