Enkaz altında duydukları ses 6 kişiyi hayata bağladı

05.02.2024 15:55Son Güncelleme: 05.02.2024 16:23 Haber Kaynağı: CNN TÜRKKahramanmaraş merkezli 7.7 ve 7.6 büyüklüğündeki depremlerin vurduğu illerden olan Hatay’da 6 kişilik Oktay ailesi, 5 gün sonra Arzu Apartmanı’ndan sağ çıkarılmıştı. Oktay ailesi memleketleri Diyarbakır’a giderek hayata sıfırdan başladı.Aile, aradan geçen 1 yılın ardından hem o gün hem de sonrasında yaşadıklarını CNN TÜRK’e anlattı.KADRİ OKTAY: 1 yılda yaşadıklarımızı asla ömür boyu da olsa unutmak mümkün değil. Bu 1 yıl zorluklarla geçti, bir şekilde atlatmaya çalışıyoruz ailece. Yani bir arada olmamız tabi ki şans, mucize. Allah’ın bize verdiği bir şans. Tüm Türkiye’de bu deprem bölgeleri zaten belli. Şu anda önlemlerini alsınlar, bizim yaşadıklarımızı diğer insanlar yaşamasınlar. Bu, önümüzdeki belki 10 yıl, belki 5 yıl, belki 50 yıl sonra gelecek depremlerin bir habercisidir. En azından tedbir almak amaçlı çok şey yapılabilir. Yani bunu da hükümet ve devletin yapacağından eminim.YASEMİN OKTAY: ‘Anne ölmek istemiyoruz, bizi kurtarsınlar anne ne olur.’ O cümle hala benim içimi yakıyor. Rabbime şükürler olsun kurtulduk. ‘Orda mısınız, bizi duyuyor musunuz?’ diye hepimiz birden bağırdık ‘Evet’ diye. İsmimizi sordular. ‘Evet’ dedik, çok heyecanlı bir şeydi. Kalbimiz duracak gibiydi. DİLAN OKTAY: Bizi ayakta tutan birlikte olmamız, ailecek beraber olmamız. Sesimizi duyan kişi de inanamadı, tekrar tekrar sordu. ‘Sesimizi duyan var mı?’ dedi. Biz ismimizi saydık, çok şaşırdı bir daha sordu. Çünkü beklemiyordu hiç. Çok mutlu bir andı bizim için. ZİLAN OKTAY: Bizi bir arada tutan şey belki de 6’mızın da bütün ailemle birlikte bir arada olmamızdı. Belki sağ çıkmamızın en büyük nedeni buydu. Bilinçli olmamızdı. Deprem öncesinde de deprem sonrasında da deprem anında da hep iç içeydik, sohbetimiz hiç bitmedi. Dün gibi… Hani sanki hiç 1 yıl gibi değilmiş de geçen ay bunu yaşamışım ve hala atlatamamışım gibi geliyor. Eminim bunu çoğu insan yaşıyordur. Kimseye 1 yıl gibi gelmiyordur. Biz şehrimizi, yuvamızı, ailemizi, arkadaşlarımızı, çevremizi kaybettik. Hayatını kaybeden herkese rahmet diliyorum. Allah hepsinin mekanını cennet eylesin. Umarım bir daha böyle bir şey yaşamayız.HELİN OKTAY: Ev yıkıldıktan sonra biz çok arada bir yerde kaldık. Tam yaşam üçgeni dedikleri alan oydu bizim için. Bunca zaman okullarda öğretilen bize söylenen ve 4 tarafımız duvarlarla sarılıydı. Çıkarılma anımız çok güzeldi. Özellikle ben bizim için çalışan, orada emek veren, 12 saatini, 15 saatini orada hiç durmadan bize harcayan insanlara çok teşekkür ediyorum. Bana ‘Hayatını değiştiren cümle ne?’ deselerdi, ‘Sesimi duyan var mı?’ derdim. O yüzden benim için çok anlamlı. Ülke olarak bir deprem bölgesiyiz. Yani her yerde deprem olabilir. Ben depreme dayanıklı kentler oluşturulmasını istiyorum. Yani biz acaba yarın öbür gün bir deprem olduğunda ‘ölebilecek miyiz’ korkusuyla yaşamasını istiyorum. İnanın hiçbir şey sizin planladığınız gibi olmuyor. O kadar güvendiğiniz evleriniz bile gün geliyor bizim durumumuzdaki hale dönüşebiliyor. O yüzden ben buradan devletimize sesleniyorum. Bu konuda lütfen gerekli çalışmaların yapılmasını, biz evet böyle bir şey yaşamış olabiliriz ama bundan 10-15 sene sonra diyebilmeliyiz ki ‘Evet biz böyle bir zaman geçirdik ama şu an çok daha güçlüyüz. Çok daha iyi bir yapımız var ve artık biz bu konuda bilinçlendik, biz dersimizi aldık.’ Biz bu günlerin görülmesini istiyoruz sadece.ARDA OKTAY: Ben ilk 3 gün tavanın altındaydım belden aşağımı çok kullanamıyordum. Helin ablam kontrol ediyordu ‘Bacağını hissediyor musun?’ diye. Sol bacağımı hissetmiyordum.